Coraz częściej spotykamy się z wizytami profilaktycznymi pewnej specyficznej grupy osób z psami. Niektóre osoby przychodzące na konsultacje kardiologiczne to osoby młode i aktywne uprawiające różnego rodzaju sporty. Często również w ten sport (bieganie, jazda na rowerze, orienteering i inne) wciągnięta jest cała rodzina, w tym również czworonożni jej członkowie. I bardzo dobrze, ale co warto o tym wiedzieć, aby było to również zdrowe dla naszych przyjaciół mniejszych. Oto garść porad z tym związanych :

W jakim wieku rozpocząć bieganie z psem i do jakiego wieku z nim biegać?
Bieganie z młodym psem. Wiadomym jest, że większość młodych psów czerpie ogromną radość z biegania ze swoim opiekunem, stara się utrzymać tempo biegnącej osoby, jednak czasem odbiega dalej, zatacza koła (zwłaszcza w lesie czy na polach) bo taka jest jego myśliwsko-biegowa natura. Warto jednak pamiętać, że podobnie jak bieganie z dziećmi jest dla nich raczej niezdrowe i niezalecane (pisze i mówi o tym prawie każdy znający się na bieganiu zaawansowany amator czy zawodowiec), również bieganie zwłaszcza na dłuższych dystansach (powyżej 5 kilometrów) z młodym psem (do 6-7 miesięcy życia) jest również niekorzystne dla jego układu mięśniowo-szkieletowego. Dopiero stopniowe wprowadzanie dłuższych biegów, czy zmiana tempa biegowego wraz z rozwojem psychofizycznym psa pozwoli na naturalny rozwój jego kondycji i możliwości biegowych. Generalna zasada jest taka, że małe rasy psów mogą być w pełni wykorzystywane biegowo po 8-9 miesiącu życia, w przypadku dużych ras taki rozwój układu ruchu pozwalający intensywnie się poruszać następuje koło 14-16 miesiąca życia.
Pies w średnim wieku. Identycznie jak u ludzi, największe możliwości fizyczne oraz wydolność ma organizm w średnim wieku. W przypadku większości psów jest to wiek od 1 do 6 – 8 lat. Ta druga wartość jest zmienna i zależy w znacznej mierze od wielkości psa. Należy kierować się następującą zasadą – im większej rasy jest pies, tym krócej będzie znajdować się w optymalnym wieku do podejmowania takiego samego wysiłku. Rasy duże i olbrzymie mimo, że są dobrymi kompanami biegowymi biegają efektywnie do 5-6 lat, a małe rasy nawet do 8-10 lat. Oczywiście jak zawsze są od tego odstępstwa.


Bieganie ze starszym psem. W zasadzie nie ma granicy wieku zakończenia aktywności fizycznej Waszego psa. Jeśli pies biega z Wami od wielu lat, to znacie jego kondycję oraz możliwości, na pewno jednak stopniowo maleje ich wydolność wraz z wiekiem. Znający możliwości swojego psa biegacz nie popełni nigdy błędu „zabiegania swojego psa” do upadłego. Warto jednak obserwować wnikliwie swojego psa i zmniejszyć dystans, jeśli bieganie zaczyna psu sprawiać wyraźne trudności. W tym wieku zaleca się również częstsze wizyty u lekarzy weterynarii. Czasem dla dobra psa warto przerwać jego treningi, nawet mimo jego nieustającej chęci towarzyszenia nam, zwłaszcza jeśli do tej pory to lubił.

Jakie rasy są najlepsze do towarzyszenia nam w bieganiu ?
Prawie każda rasa nadaje się do rozpoczęcia biegania z nim. Są oczywiście wyjątki (pekińczyki, mopsy, buldogi francuskie i angielskie, pinczery miniaturowe). Ale od tego jakiego mamy psa zależy sposób biegania z nim oraz dystans, który będziemy pokonywać oraz szybkość biegu. Jeśli naszym kompanem do biegu jest pies średni (20 – 30 kg) to nie dość, że doskonale nadaje się do długich wybiegań w zróżnicowanym terenie, to jeszcze może biegać z nami przez wiele lat (do 7 – 8 lat). Z psów ras małych (5 – 15 kg) należy brać pod uwagę przede wszystkim psy mające stosunkowo długie kończyny (standardową psią sylwetkę), a nie psy krótkonogie (bassety, jamniki). Niektóre psy z tej grupy nadrabiają braki fizyczne czy kondycyjne miłością do swojego opiekuna lub ogromną ambicją (to dotyczy zwłaszcza jamników). Dlatego również w tej grupie są wyjątki (znałem kiedyś jamnika, który przebiegł ze swoim opiekunem maraton, a codziennie wbiegał i zbiegał trzy razy dziennie na dziesiąte piętro w bloku). Doskonale tutaj nadają się małe terriery, które praktycznie są „niezniszczalne” – foksterriery, jack russell terriery, jagdterriery, teriery walijskie, irlandzkie, manchester terriery, również psy innych ras takie jak bassenji, pudle, sznaucery miniaturowe czy pinczery średnie, australijskie psy pasterskie, no i oczywiście beagle. Rasy duże (powyżej 30 kg) pod warunkiem, że ich układ ruchu jest zdrowy są dobrze sprawdzającymi się psami do średnich dystansów (10-20 km), wśród nich jest grupa psów absolutnie predysponowanych anatomicznie i fizjologicznie do pokonywania wszelkich dystansów biegiem – mowa tu o wszelkiego rodzaju wyżłach (niemieckich, weimarskich, węgierskich, gończych polskich) oraz dalmatyńczykach. W tej grupie są również inne psy użytkowe ukierunkowane na pracę – owczarki belgijskie (groenedael, malinois, tervueren), owczarki niemieckie typu użytkowego. Dla tak zwanych „ultrasów” (czyli biegaczy długodystansowych) do biegów długich w mniej więcej stałym tempie (40-100 km) warto obrać za towarzysza psy z grupy psów pociągowych (alaskan malamute, siberian husky, alaskan husky, greyster), które również świetnie dają sobie radę w warunkach zimowych oraz trudnych terenowo. Niektóre psy z powodu pochodzenia świetnie dają sobie radę w biegach w wysokich temperaturach. Tu przede wszystkim przychodzi na myśl pies rodem z Afryki Południowej – rhodesian ridgeback czy pies faraonów oraz charty saluki, afgańskie, charty azawakh. Psy bardzo duże (powyżej 60 kg) nie są dobrymi psami do długich wybiegań, ogromne obciążenia stawów, którym mogą podlegać w czasie biegu w krótkim czasie może doprowadzić do poważnych problemów ortopedycznych. Nie zaleca się więc długiego biegania z mastifami, bulmastifami, dogami de bordeaux, dogami niemieckimi oraz nowofundlandami. Wyjątkiem są wilczarze irlandzkie. Inna sprawa, że chyba te psy zdają sobie z tego sprawę i niezbyt chętnie poruszają się na dłuższym dystansie niż 1-3 kilometry. Charty (whippety, greyhoundy, charty polskie, saluki, afgany) są raczej psami do krótszych biegów, w tym przede wszystkim biegów w szybkim tempie, ale rzadko dłuższym niż 2-3 kilometry. Mogą jednak takie przebieżki wykonywać kilkukrotnie, jeśli odpowiednio długi czas będą po takim wysiłku odpoczywać. A jeśli w Waszych planach biegowych są biegi w dużej grupie ludzi należy raczej wybrać do tego celu psy towarzyskie takie jak retrievery, pudle, border collie, briardy, owczarki collie.


Oddzielnej uwagi wymagają dwie ostatnie grupy psów. Klasyczny owczarek niemiecki typu wystawowego (tylne kończyny mocno do tyłu, miednica znacznie poniżej linii grzbietu) nie jest typem psa stworzonego do biegania na dłuższych dystansach. Piękna pozycja do stania, fatalna do biegania jak powiedział kiedyś znany angielski ortopeda weterynaryjny. Taka postawa, niestety preferowana przez sędziów, jest nieanatomiczna i zwiększa ryzyko poważnych problemów zdrowotnych w późniejszym okresie życia psa, nawet jeśli te psy nie mają problemów w młodym wieku z dysplazją stawów biodrowych. W takiej sytuacji zdecydowanie preferowany jest drugi typ owczarka niemieckiego z linii użytkowej, pozbawiony nieprawidłowej postawy. Druga grupa to wszelkiej maści psy wielorasowe, potocznie zwane kundelkami, które są wielką niewiadomą, ale jeśli tylko nie mają zbyt krótkich nóg, wąskiego i skróconego nosa mogą śmiało konkurować z psami rasowymi. Na pewno nie brakuje im w wielu przypadkach biegowego zacięcia i chęci współuczestniczenia w zabawach biegowych.

    Podziel się:
     
    Tags